Ateşli silahlar, keşfedildikleri MS 1100 yılından itibaren medeniyetlerin devamlılığına etki eden ve dünya tarihine yön veren icatların başında yer alıyor. Özellikle kişisel güvenlik ve savunma amacıyla yaygın şekilde kullanılan hafif ateşli silahlar, kullanım kolaylıkları, yüksek hareketlilik kabiliyetleri ve uzun ömürlü olmaları nedeniyle sadece orduların değil sivil kişilerin de ilgi odağı hâline geldi. (¹), (²).

Ateşli silahlar temel olarak, sevk maddesinin içerisinde depolanan kimyasal enerjinin, yanma reaksiyonu sonucunda yüksek basınçlı gaza dönüşerek açığa çıkardığı kinetik enerji sayesinde mermi çekirdeği veya herhangi bir özel şekil ve niteliğe sahip bir nesneyi uzak mesafelere atmaya yarayan düzeneklerdir (³).

Başka bir ifadeyle, yüksek basınçlı (yarı) kapalı sistemlerdir. Eğer ateşli silahın başta namlusu, fişek yatağı ve mekanizma bloku olmak üzere diğer parçaları, barutun yanması sonrasında açığa çıkan yüksek basınçlı ve hızlı barut gazının uygulayacağı basıncına dayanabilecek mukavemette imal edilmemişse, namlunun karşısındaki hedef kadar namlunun arkasında olan kişi için de hayati risk oluşur.