“Düşmanımın düşmanı, dostumdur” düşüncesi, “kalıcı ittifaklara” yol açabilir mi? Bir ittifak, “ortak düşmanın” kararlarına bağlı olarak yapılandırılmışsa, varlığını nereye kadar sürdürebilir ya da “ortak düşman” görülen, “taraflardan birinin dostu olma” manevrasını gerçekleştirirse ne olur?..

Devletlerin “birlikte çalışma arzuları”, bir tür “Katolik nikâhı” değildir. Birlikte çıkılan yolun ilerleyen kilometrelerinde zor virajlar veya tercih edilmesi gereken yol ayrımları olabilir. Tarihi köklere sahip devletler, belki de bu nedenle, ortak çıkarları veya yaşanılan anlaşmazlıkları daha kolay birbirlerinden ayırabilir.