Türkiye’nin uçak yapmak istemesi normaldir. Hatta gereklidir. İnsan kaynağından başka kişi başına düşen yıllık gayri milli gelirini 40,000 ABD Doları üstüne çıkartabilmesini sağlayacak başka bir değer de gözükmüyor.

Ülkemizin planlayıcılarının, insan kaynaklarının değerlendirilmesi konusunda almış oldukları yatırım kararları, Türkiye’nin havacılık ve uzay dolayısıyla savunma sanayinde belirtilen hedeflerine uymuyor. Üniversiteler ve üniversite sonrası kurumlar, eğitim açısından arzu edilen insan kaynağını yetiştirmede maalesef yetersiz kalıyor. Bu sayıdaki yazımın konusu, var olan durumu eleştirmekten çok ülkemizin uçak, uzay ve savunma sanayinin oluşturulması ve geliştirilmesi için uygun bir atmosferin sağlanmasıdır. Aksi takdirde Türkiye’deki uçak ve uzay sanayi teknik bakım hizmetleri, ofset karşılığı başkasının tasarladığı uçak parçası yapımı ve ucuz aktarmalı yolcu taşımak için pilotluk hizmetleri ile sınırlı kalacaktır.