1911’de
kuruluşundan 1922’de memleketin kurtuluşuna kadar olan sürenin
neredeyse tamamını savaş ortamında geçiren Türk Havacılığı,
kanaatimizce hak ettiği ilgiden uzak kalmıştır. Türk Havacılık
Tarihi, arşiv kaynaklarına erişimin sınırlı olduğu bir
düzende, sadece dönem havacılarının az sayıdaki hatıra ve
kitabından istifade edilerek incelenebilmiştir. Bu araştırmalarda
Türk havacılığı “üç-beş acemi pilot” veya “kırık
dökük uçak” olarak küçümsenmiş, tüm başarı Türkiye’de
görev yapan Alman havacılara atfedilmiş ya da aşırı hamasete
kaçılarak neredeyse “Havacılığı Türkler geliştirdi”,
“Havacılığın bütün ilklerini Türkler gerçekleştirdi”
noktasına gidilmiştir. Gerçekte ise dönem havacılığı ne
üç-beş kırık dökük uçak ile acemi pilottan ibarettir ne de
tek başına savaşın kaderini etkileyebilecek etkinliktedir.