Uzayın askeri maksatlarla kullanımının başlangıç noktası olarak, istihbarat uydularının ortaya çıkışını almak mümkündür. Yürütülen projelerde öncelik, başta nükleer silahların üretim, depolama ve konuşlanma durumlarına yönelik stratejik istihbarat toplayabilecek platformların geliştirilmesiydi.

Her ne kadar ilk uydu Sputnik 1, SSCB tarafından yörüngeye 1957 yılında fırlatılmış olsa da her iki süper güç tarafından 1950’lerin ortalarında keşif ve istihbarat ihtiyaçlarına yönelik olarak uydu geliştirilmesi konusunda çalışmalar, zaten başlamıştı. Uyduların keşif, gözetleme ve istihbarat görevlerinde kullanılmalarının temelinde, sundukları bazı operasyonel faydalar bulunuyor. Bunlar, şu şekilde özetlenebilir:

Hava sahası ve hava tehditlerinden uzak olma: Ulusal hava sahası sınırlarının dışında, uzay ortamında hareket eden bir platformun, bir ülkenin üzerinden geçişini kontrol eden, tehdit edip önleyebilecek uluslararası hukuki bir norm, sistem ya da uygulama yok. Dolayısıyla, barış zamanında da hasım ülkenin üzerinden bir uydu geçirip, istihbarat toplamak mümkün.