Şubat 2021 tarihinde Ulusal Kara Muhafızları’nda Piyade Binbaşı olan Thomas G. Pledger tarafından hazırlanmış “The Role of Drones in Future Terrorist Attacks” isimli raporda; çok farklı tiplerinin olması, tedarik kolaylığı, farklı görevlere uyarlanabilmesi ve diğer teknolojilere nazaran ucuz olması sebebiyle drone’ların teröristlerin gelecekte gerçekleştireceği saldırılarda sıkça kullanılacağından bahsedilmekte.

Raporda geçmişte bu tip saldırılarda terörist grupların kendini feda edebilen elemanlara ihtiyaç duyarken, drone teknolojisiyle buna gerek kalmayacağı ve tek bir kişi veya küçük bir grupla çoklu saldırılar gerçekleştirilebileceği öngörülüyor. İnsansız hava aracı kullanan devlet dışı aktörlerin drone’ların ticarileşmesiyle birlikte sayıca arttığını ve şu anda Afrika’da, Ortadoğu’da, Arap Yarımadası’nda, Güneydoğu Asya’da, Doğu Avrupa’da ve Güney Amerika’da bu teknolojiyi kullanan grupların olduğunu belirtiyor.

Yazar tarafından önümüzdeki yıllarda drone’ların boyutlarının, taşıma kapasitelerinin, menzillerinin ve bataryalarının gelişeceği öngörülürken, drone’ların artık hava, kara ve deniz platformlarında olduğu gibi günlük hayatta da kullanıldığı ifade ediliyor. Drone’ların hareket kabiliyetlerinin de gelişmekte olduğu ve bazı modellerin satıhtan havaya ya da karadan havaya geçiş yapabildiği söyleniyor. Yazar, araştırmacıların aynı zamanda hayvanların hareketlerini ve şekillerini taklit eden drone’ları da uygulamaya koyduğunu belirtiyor.

Günümüzdeki drone’ların çoğunun 2.4-5 GHz radyo frekansı (RF) aralığında çalıştığı ve bunlardan bazılarının yarı-otomatik uçuş gerçekleştirebildiği, ayrıca frekanstan hem pilota geri-bildirim gönderip hem de video verisi aktarımı yapabildiği anlatılıyor. Drone teknolojisindeki en son gelişmelerden birinin ise swarm (sürü) teknolojisi olduğunu ve birden fazla drone’u aynı anda komuta etme prensibine dayandığını açıklayan yazar, 2018 yılında Suriye’deki iki Rus Üssü’ne swarm teknolojisi kullanılarak yapılan saldırıyı örnek veriyor. Yazar bundan sonra Bluetooth teknolojisi kullanılarak sürü teknolojisinin etkinliği arttırılabileceğini, bir sonraki aşamada ise kendi kendisini koordine edebilen otopilotlu drone’lar görüleceğini değerlendiriyor.

Drone’ların tespit edilebilmesi için RF analizinden, akustik sensörlerden, optik sensörlerden ve radardan yararlanıldığını söyleyen yazar, sualtı drone’ları içinse okyanus arkaplan sesindeki değişimlerin dinlendiğini belirtiyor. Yazara göre bu tespit mekanizmalarının ortak sorunu ise gürültülü ortamlarda ve drone’ların boyutuna yakın nesnelerle birlikte drone’u tespit etmenin mümkün olmamasıdır. Ayrıca biyomimikrinin (biyolojik özellikleri taklit etme) drone’larda kullanılması ile tespit daha da zorlaşacağını belirten yazar, karşı tedbir olarak sistemlerin içerisindeki yazılımsal sınırlar, haritada alanların “girilemez” olarak işaretlenmesi, RF karıştırma, vahşi hayvanların kullanımı, drone’a özel mermiler ve net fırlatma silahı kullanması olduğunu da ifade ediyor.

Sonuç kısmında ise drone’ların terörist gruplarca sahada çoktan kullanılmaya başlandığını, bu kullanımlarda özellikle korkutucu bir kısmın da insansız hava araçlarının biyolojik/kimyasal silahlarla donatılarak sahaya gönderilmesi olduğunu söylüyor. Bu sistemlerin ayrıca kritik alt yapılara çoklu saldırılar da gerçekleştirebileceğini ve bu saldırıları her bir noktada engellemenin finansal olarak mümkün olmayacağını, kritik tesisleri onarmanın ise saldırıya kıyasla daha pahalı olduğunu ve bir tesisi milyarca dolar zarara uğratabileceğini belirten yazar, tek bir kişinin ya da küçük bir grubun düşük bütçeyle uzak mesafeden çoklu saldırılar yapabilmesinin avantajın saldırganlarda olduğu anlamına geldiğini belirtti. Buna istinaden bu sistemlerin kolay modifiye edilebilir olması, saldırgan grupların bu sistemlerle deney yaparak saldırılarını çeşitlendirmesine olanak tanıdığını da ekledi.