Soğuk Savaş'ın son dönemlerinde, dünyadaki nükleer gerilimi azaltmak için önce START I (Strategic Arms Reduction Treaty / Stratejik Silahların Azaltılması Anlaşması), ardından da INF Anlaşması (Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty / Orta Menzilli Nükleer Kuvvetler) imzalanmıştı. Bu sayede, başta taktik olanlar olmak üzere birçok nükleer silah imha edilmiş, ve bahse konu stratejik sistemlerin sayısı önemli ölçüde azaltılmıştı.

ABD ve Rusya'nın 2019'da INF kararlarını uygulamayacaklarını peş peşe açıklamasının üzerine taraflar, nükleer silah çalışmalarına yeniden hız verdi. Amerikan Donanması da nükleer harp başlığı taşıyan seyir füzelerini yeniden talep etti. Bu kapsamda fizibilite için geçtiğimiz aylarda 2020 bütçe yılı için 5 milyon Amerikan Doları tutarında bütçe ayrılmıştı. Alternatif analizi çalışmalarının 2022 yılında tamamlanacağı ve yönetime detaylı bir rapor sunulacağı belirtildi.

Sea-Launched Cruise Missile-Nuclear (SLCM-N / Denizden Fırlatılan Seyir Füzesi-Nükleer) çalışmaları kapsamında Amerikan Donanması, farklı alternatifleri değerlendiriyor. İlk etapta en güçlü aday olarak 5-7 kiloton güce sahip W76-2 harp başlıkları gösteriliyor. İlerleyen safhada daha güçlü W80'lerin de donanmanın taktik nükleer ihtiyacı kapsamında seyir füzelerine entegre edileceği savunma kulislerinde konuşuluyor. Taşıyıcı platform olarak henüz zikredilen bir platform bulunmasa da en güçlü aday, geçmişte de aynı görevi üstlenen UGM/BGM-109 Tomahawk füzeleri.