Uzunca bir süredir, açık açık olmasa da doğal liderlerin teşvikleri, müttefikler arası anlaşmazlıklar, verilen mesajlar, ambargolar ve çatışmalar nedeniyle kuruluş amaçları sorgulanan NATO, 2021 yılına birçok belirsizlik, ancak umut vadeden bir 2030 vizyonu arayışıyla girdi. 17-18 Şubat 2021 tarihlerinde Brüksel’de gerçekleşen Savunma Bakanları Zirvesi, NATO’nun en önemli birlik kavramlarından biri olan “konsensüs”ü sağlamaktan uzak ancak “alınamayan kararlar” ekseninde arayışa devam edildiğini gösteren bir görüntü içindeydi.

Varşova Paktı lağvedilip “tehdit” bertaraf edilince NATO’nun, kuruluş amaçlarını sorgulayacağı bir noktaya gelmesi tabii ki öngörülebilir bir durumdu. Özünde askeri bir pakt olarak yapılandırılan ve bu yapısıyla karşısında aktif bir tehdit yer almadan hayatına nasıl devam edeceği konusunda ipuçlarını siyasi dönüşümde arayan NATO, Rusya yeniden güç odağı hâline gelene ve Çin, ulusal vizyonunu netleştirene kadar askeri varlığını kısmen unutmuştu. Ancak unutulmamalıdır ki siyasetin olduğu yerde konsensüs her zaman tartışmalıdır ve ABD’nin başına “Önce Amerika” sloganıyla gelen Trump’ın, “Kararı ben alırım ve paktın doğal lideri ABD’nin izinde NATO beni takip eder” manipülasyonuyla NATO, bir anda kendini savunma harcamaları, yıllarca savaştığı karşıt gruplarla müzakere ve Rusya’nın karşısında kelimenin tam anlamıyla “bölünmüş” buluverdi.