Amerikan yönetimi açısından sonun başlangıcı, Beşar Esad’ın halkına karşı kimyasal silah kullandığı gündü. Rusya, İran ve Baas rejimi, Amerika’nın, kendi kırmızı çizgileri çiğnense de hareketsiz kalacağını ilk kez o gün gördüler. “Batı” olarak adlandırdığımız ittifak, sergilediği iki yönlü stratejik refleks zayıflığının acı meyvelerini şimdi topluyor.

Rusya’nın Suriye’ye askeri müdahalesi sonrasında görüştüğüm Türk diplomatlar, devletin Osmanlı köklerinden gelen engin deneyimleri doğrultusunda şöyle konuşuyordu: “Putin, tipik bir Rus politikası izliyor. Bu, bizim için yeni ve şaşırtıcı değil. Ruslar, her zaman böyle yaparlar. Militer bir devlettir. Üstün askeri güçleriyle önce gelir, bir yerde hâkimiyet kurar ve döner ‘Burası benim arsam, şimdi gelin sizin arsaları tartışmaya başlayalım’ derler. Suriye’de de yaptığı bu. Arsasının sınırlarını çiziyor ve bu ülkeyle bağlantılı tüm devletlere, ‘Gelin sizinkini tartışalım’ diyor.