Bu durum, ne 1967 ne de 1973 Arap-İsrail savaşlarına benziyor. Yaşanan ve sıcaklığını artıran çatışmalar zinciri, bölgenin tarihinde ilk kez, pek çok cephede büyük bir hesaplaşmanın işaretlerini veriyor.

Orta Doğu, yakın tarihinin en büyük kaosuna hazırlanıyor. Konuya İsrail açısından bakıldığında, bu ülkenin, 70 yıllık tarihinin en bilinmezlerle yüklü günlerine doğru yürüdüğünü görüyoruz. İsrail açısından artık, yakın Arap komşularından gelebilecek bir toplu saldırı tehditi yok. Kudüs’ü korumak için üzerlerine gelen büyük ordulara karşı savaş vermelerini gerektirecek bir ortam da bulunmuyor.
Mısır, askeri darbe yönetiminde tam anlamıyla bir Batı uydusuna dönüşmüş durumda. Irak ve Suriye’nin yaşadıkları parçalanma ise sürüyor. Bu üç ülkenin devre dışı kaldığı bir denklemde, İsrail’in kendini daha rahat ve güvende hissetmesi, normaldir; ama yaşananlar, bunun tam tersini gösteriyor.

Gazze Şeridi’nde başlayan gösterilerde çok sayıda silahsız göstericinin öldürülmesi ve direnişin Batı Şeria’ya yayılması, İsrail’in Filistin karşısında korumaya çalıştığı sertlik yanlısı stratejisini giderek sürdürülemez konuma sürüklüyor.