Her iki taraf da, yaşananların hayra alamet olmadığını gördü. Avrupa Birliği’nin, özellikle son üç yıldır yürüttüğü, 16 Nisan referandumu öncesinde de hızla tırmandırdığı, Türkiye ile gerginlik politikasının bir sonucu yok!..

Bu politika, Türkiye’nin Batı ile ilişkilerini enine-boyuna sorgulamasına ve durduğu yerden taviz vermemesine; Avrupa açısından ise “Türkiye’siz olmanın” getireceği ağır siyasi-ekonomik riskleri tartmasına neden oldu.
Tıpkı Rus-Türk ilişkisinde yaşanılan süreci yaşadık… Rus uçağının, son 70 yılın en ağır kışkırtması planı çerçevesinde düşürülmesinden sonra Türkiye’ye karşı ağır yaptırımlar uygulayan Moskova, zaman içinde Türkiye’yi kalıcı olarak kaybetmesinin kendisi açısından da ağır belaya yol açabileceğini görmüştü.

Ekonomik iş birliğinin sıfırlanması, Karadeniz merkezli ortak güvenlik yapılanmasının devre dışı kalması, hatta Antalya’ya alışmış Rus turistler ile Türk domatesinin fiyatından memnun Rus tüketicisinin karşılaştığı sorunlar, Moskova’nın, ilişkilerin yeniden düzeltilmesi yönünde attığı kararlı adımların ana nedenleridir.

Türkiye de, aynı dönemde Rusya ile gerginliğin kendi jeo-stratejisine aykırı olduğunu anladı. Bu nedenle, Erdoğan-Putin ikilisi hemen her ay buluşuyor ve yeni yanlış anlamaların önünü tıkamaya çalışıyorlar.

Aynı durum, Türkiye-AB ilişkisi için de geçerli.